۱۰ جمله‌ای که نباید به کودک خود بگویید

واژه‌ها را با دقت انتخاب کنید، کودک شما گوش می‌دهد.

روانشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که دوران کودکی در شکل دادن به شخصیت افراد در نوجوانی و بزرگسالی نقش بسیار مهمی بازی می‌کند. بیشتر مشکلات روانی‌ای که افراد در بزرگسالی تجربه می‌کنند نتیجه‌ی تجارب ناخوشایندی است که در کودکی از سر گذرانده‌اند. بسیاری از والدین تصدیق می‌کنند که بزرگ‌ کردن کودکان بسیار دشوار است و تمام تلاش خود را کرده‌اند تا ارزش‌های والای انسانی را به فرزندان خود بیاموزند.

در اینجا ۱۰ جمله‌ای که والدین هرگز نباید به فرزندان‌شان بگویند، آورده شده است:

۱. خودت را جمع کن، مرد باش. خودت یک چیزی روی زخمت بگذار!

صرف نظر از نیت خوب شما، اینکه به کودکان گفته شود احساسات‌شان را برای خودشان نگه‌ دارند، برای رشد آنها خطرناک است. چرا که به کودکان شما می‌آموزد که احساسات آنها نباید به زبان آورده شود و این باعث بروز مشکلاتی مانند اضطراب و افسردگی در آینده می‌شود.

۲. این رفتارِ یک خانم نیست، دخترها از این کارها نمی‌کنند!

درست مانند مثال قبل که انتظارات جنسیتی برای بچه‌ها ایجاد می‌کند، این جمله نیز باعث خجالت دختربچه‌هایی می‌شود که نمی‌توانند رفتار زنانه داشته باشند. محدود کردن رفتار جنسیتی کودکان و تطبیق دادن آنها با دوگانه‌های جنسیتی نادرست، نه تنها باعث احساس ناامنی و ناتوانی کودکان در درک صحیح خودشان می‌شود، بلکه بی‌عدالتی نظام‌مندی را که در جامعه وجود دارد و به مردان امتیازات ویژه‌ای می‌دهد نیز، تقویت می‌کند.

۳. پسرها این‌ طوری هستند دیگر!

۴. گریه نکن، مثل بچه‌ها رفتار نکن!

۵. زیادی حساسی، یکم پوست‌کلفت باش!

وقتی به فرزند خود می‌گویید که بیش از حد حساس است، این تصور را به او القا می‌کنید که نقص دارد و ضعیف است. وقتی کودکی بارها و بارها می‌شنود که خیلی حساس است، کم کم احساساتش را پیش خودش نگه می‌دارد و آنها را با شما در میان نمی‌گذارد، زیرا به رسمیت نشناختن احساس او توسط شما باعث می‌شود ماهیت احساسات خود را نامطلوب در نظر بگیرد.

۶. روی پای خودت بایست، تو هم آنها را بزن!

بین حساس بودن و خشونت تفاوت وجود دارد. اینکه به فرزندان خود بیاموزید که آنها نیز باید بجنگند، به محله‌ای که در آن زندگی می‌کنید بستگی دارد و در بعضی مواقع ممکن است کاملا ضروری باشد. اما باید توجه داشت که پاسخ دادن به خشونت با خشونت، در نهایت باعث تشدید خشونت می‌شود.

به جای اینکه فرزندان خود را به رفتار‌های سطح پایین تشویق کنید، به آنها بیاموزید درایت بیشتری داشته باشند.

۷. من توی رژیم هستم، من چاق هستم!

سریع‌ترین راه برای اینکه به کودکان خود بیاموزید که آنها دارای عیب هستند این است که درباره مشکلات ظاهری بدن خودتان صحبت کنید. افراد با تصور خاصی از بدن‌شان یا اختلالات اشتها به دنیا نمی‌آیند، بلکه آنها را از دیگران می‌آموزند.

۸. تو مشکلی نداری!

با وجود اینکه این حرف با نیت بسیار خوبی گفته می‌شود، اما تایید بیش از حد کودکان به آنها می‌آموزد احساس خودشان را خیلی جدی نگیرند. اگر کودک‌تان به شما می‌گوید که خوب نیست و مشکلی دارد، به او فرصت بدهید تا بفهمد چه چیزی در حال رخ دادن است و سپس از او بپرسید چه مشکلی دارد و به نیاز او پاسخ دهید. با آموزش این روند، به او کمک می‌کنید توانایی‌های درونی خود را افزایش دهد و درآینده اعتماد به نفس بیشتری در روابطش خواهد داشت.

۹.مثل خواهر/برادرت باش

برجسته کردن رقابت خواهری و برادری خیلی سریع باعث ایجاد فاصله‌ی عاطفی و رقابت میان فرزندان شما می‌شود. همچنین طرفداری از بچه‌ها باعث منزوی شدن آنها می‌شود، حتی کسی که از او طرفداری شده است.

۱۰. تو مرا شرمنده/ناامید می‌کنی!

اگر به فرزندان خود بگویید آنها شما را شرمنده می‌کنند یا باعث ناامیدی شما می‌شوند، این پیام را به آنها داده‌اید که خود آنها دارای عیب هستند و نه رفتارشان. این احساس عمیق شرمندگی در شخصیت آنها ریشه می‌کند و سال‌ها برای ترمیم آن‌ زمان نیاز است. برای آنها به صراحت روشن کنید که مشکل رفتار آنها است، نه خودشان.

برگرفته از:  inc.com

---

لینک مطالب خواندنی:

مطالب  تکنولوژی

مطالب متفرقه

مطالب پزشکی

روشهای دستیابی به موفقیت

تلویزیون HDR و 4k ؛ تفاوت در چیست؟

اگر در مراکز خرید تلویزیون‌ و نمایشگر گشتی بزنید و قصد خرید جدید‌ترین مدل‌های تلویزیون را داشته باشید، احتمالا با اصطلاح‌های گمراه‌کننده‌ای مانند 4k، اولترا اچ دی (UHD) و 8k برخورد کرده‌اید؟معنای هر یک از این اصطلاح‌ها چیست؟ آیا چشم انسان قادر به تشخیص تفاوت‌هاست؟ اصطلاح HDR چیست؟

تفاوت تلویزیونها:

این روزها معمولا در هر خانه‌ای یک تلویزیون Full HD پیدا می شود که رزولوشن 1080p دارد، یا به عبارت دیگر از تعداد 1920 در 1080 پیکسل تشکیل شده‌اند. در‌ واقع، 1920 پیکسل افقی در 1080 ردیف عمودی کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند تا تلویزیون قادر به نمایش تصاویر HD (وضوح بالا یا High Definition) باشد. منظور از استاندارد HD TV این است که نمایشگر قادر است تصویری با رزولشن 1280 در 720 پیکسل نمایش دهد، استانداردی که به اختصار 720p هم خوانده می شود. البته استاندارد 720p هم قدیمی شده و بیشتر تلویزیون‌های جدید حداقل از استاندارد فول اچ دی «FULL HD» بهره می‌برند. این استاندارد با اصطلاح 1080p هم شناخته می‌شود که باید دقت کرد حرف p در آن مخفف Progressive یا پیش‌رونده است.

توجه داشته باشید که این استاندارد را نباید با 1080i اشتباه بگیرید چرا که حرف i در آن مخفف interlaced یا یک‌ در‌ میان است. برای فهمیدن این دو استاندارد باید توجه داشته باشید که ابعاد نمایشگر در هر دوی آنها برابر است: 1920 خط عمودی و 1080 خط افقی. در استاندارد 1080p هنگام ساخته شدن تصویر هر قاب، خط‌های افقی یکی پس از دیگری روشن می‌شوند و تصویر مورد نظر را می‌سازند.

ولی در استاندارد 1080i این خطوط یک در میان روشن می‌شوند و هر قاب تصویر فقط به کمک خطوط زوج یا خطوط فرد پدید می‌آید. به همین دلیل است که در استاندارد 1080i رزولشن تصویر عملا نصف می‌شود. ویدیوهای 1080i به صورت مشبک یا Interlaced ارسال و دریافت می‌شوند، حرف i در انتهای عبارت 1080i نیز به همین موضوع اشاره می‌کند. بنابراین با وجود اینکه سرعت ویدیو 30 فریم در ثانیه است، 60 فیلد وجود دارد. منظور از فیلد در عرصه‌ی ویدیو مجموعه‌ای متشکل از خطوط افقی فرد یا زوج یک فریم است. در حقیقت هر فریم تصویر از دو فیلد تشکیل شده و لذا در ویدیوهای 1080i هر کدام از فیلدها رزولوشنی برابر با 1920 در 540 پیکسل دارند و نصف یک فریم کامل را تشکیل می‌دهد.

با داشتن 60 فیلد، 30 فریم کامل ایجاد می‌شود و تلویزیون‌ها با‌ ترکیب 60 فیلد، ویدیوهای 1080i را نمایش می‌دهند. از همین خاصیت برای نمایش ویدیوها در تلویزیون‌های 60 هرتزی استفاده می‌شود. البته باید اعمال پردازشی خاصی روی ویدیو صورت بگیرد تا کاربر تصویر را به شکل صحیحی مشاهده کند. در واقع Interlace تکنیک مناسبی است برای انتقال تصاویر باکیفیت بدون نیاز به پهنای باند زیاد، چون تصویر در دو مرحله شکل می‌گیرد و در هر مرحله نصف پهنای باند مورد نیاز برای هر فریم استفاده می‌شود. Interlace در ابتدا برای تلویزیون های CRT طراحی شد. پس از حل مشکل پهنای باند و بوجود آمدن تصاویر HD روش Progressive Scan جای Interlace را گرفت.

اصطلاح 4k به نمایشگرهایی اشاره دارد که رزولشن افقی (یا تعداد خطوط عمودی آن) تقریبا چهار هزار پیکسل باشد. این استاندارد می‌تواند کمی گمراه‌کننده باشد، چون تا اینجا برای نامگذاری استانداردهای 720p و  1080p از رزولشن عمودی (یا تعداد خطوط افقی) استفاده کرده‌ایم. در حال حاضر یکی از رایج‌ترین رزولشن‌هایی که به عنوان 4k معرفی می‌شود، در واقع UHD-1 است. UHD-1 با عبارت‌های 4k UHD و گاهی 2160p هم شناخته می‌شود و رزولشن آن عبارت است از 3840 در 2160 پیکس. استاندارد دیگری که شاید گاهی به گوشتان خورده باشد، استاندارد فول اولترا اچ دی (Full Ultra HD) است که اغلب 8k خوانده می‌شود. تصویر در این استادارد با 7620 در 4320 پیکسل پدید می‌آید. در حال حاضر تلویزیون‌های اندکی هستند که چنین رزولشنی دارند و در رده‌های بالا و گران قیمت بازار تلویزیون قرار می‌گیرند. بد نیست بدانید کوچک‌ترین تلویزیون 8k موجود 58 اینچ قطر دارد.

آیا وقت خرید تلویزیون UHD رسیده است؟

پاسخ کوتاه این است که فعلا نه، اما در آینده شاید این استاندارد فراگیر شود. گذشته از قیمت بالای تلویزیون‌های این رده، هنوز محتوای ویدیویی چندانی در دسترس نیست که با رزولوشن‌های تلویزیون های UHD سازگار باشد. تماشای فیلم‌های بلوری و ویدیوهایی با کیفیت 1080P هم نمی‌تواند حداکثر کیفیت این تلویزیون‌ها را به نمایش بگذارد (به عبارت دیگر، اگر تلویزیون شما 4K باشد، به این معنا نیست هر چیزی که می‌بینید، رزولشن 4K خواهد داشت). نکته‌ی دیگر این که حتی هنگام تماشای ویدیوهای 4K در این نمایشگرها، نمی‌توانید متوجه کیفیت شوید. البته اگر در فاصله‌ی چند سانتی‌متری یک تلویزیون 85 اینچی بایستید و چشمان قدرتمندی داشته باشید، آن وقت ممکن است متوجه تفاوت بشوید. اما در فاصله‌های دورتر و با نمایشگرهای کوچک‌تر و با قدرت‌دید پایین‌تر، متوجه تفاوتی در کیفیت تصویر 4K و فول اچ دی نخواهید شد.

در بسیاری از این موارد، تفاوت اگر هم وجود داشته باشد، ناچیز است. بنابراین تقبل هزینه‌ای بالا برای بهبود ناچیز و نامشهود در کیفیت، کار غیر‌منطقی است. سرویس‌های استریم ویدیو مثل نت فلیکس و آمازون پرایم، کم‌کم کار خود را در این زمینه شروع کرده‌اند و مایکروسافت هم با اکس باکس وان اس و بازی‌های انحصاری جدیدش قصد دارد HDR را عمومی سازد اما حجم محتوا آنقدری نیست که بتوانید رویش حساب باز کنید. 4K و HDR لزوما همگام با هم نیستند، گرچه بهترین تلویزیون‌های موجود در بازار فعلا 4K HDR هایی هستند که قیمت اندکی هم ندارند. اگر قصد دارید یک ست تلویزیون خوب با ویژگی‌های فوق خریداری کنید باید حدودا بین 1500 تا 2000 دلار هزینه کنید که اصلا ارزان نیست.

تکنولوژی HDR

نکته‌های دیگری هم وجود دارد که بد نیست به آنها هم توجه کنید. برخی از تلویزیون های UHD (و نه همه‌ی آنها) امکانات و قابلیت‌های دیگری دارند که شاید شما را برای خرید راضی کنند. یکی از این موارد استادارد جدیدی است که با عنوان HDR شناخته می‌شود و نمایشگرهای سازگار با این استاندارد، گستره‌ی رنگی وسیع‌تری (بیش از یک میلیارد رنگ) دارند. در حال حاضر نمایشگرهای UHD یا 4k که با این استاندارد سازگارند، با عنوان Utr HD Premium هم شناخته می‌شوند. اما منظور از HDR چیست؟

HDR مانند بسیاری از این استانداردها، مخفف اصطلاح خاصی است و اشاره به دامنه دینامیکی وسیع دارد. دامنه دینامیکی عبارت است از میزان تفاوت روشنایی بین تاریک‌ترین و روشن‌ترین نقطه‌های تصویر. وسیع‌تر بودن این دامنه به این معناست که قسمت‌های تیره تصویر سیاه‌ترند و قسمت‌های سفید روشن‌تر. شاید به نظرتان برسد که این موضوع به کنتراست تصویر هم ربط دارد که درست است، اما قضیه فقط در کنتراست خلاصه نمی‌شود و پای رنگ‌ها هم در میان است. برای آنکه نمایشگری HDR باشد، به کنتراست و گستره‌ی رنگی ویژه‌ای نیاز دارد.

کنتراست و گستره‌ی رنگی HDR 

کنتراست، در اصل نسبت میزان روشنایی، روشن‌ترین بخش تصویر به تیره‌ترین بخش آن است. هر‌چه این نسبت بیشتر باشد، تصویر در اصطلاح «دینامیک» بیشتری خواهد داشت. در محاسبه‌ی کنتراست، نسبت مهم است نه دقیقا میزان روشنایی و تیرگی. به همین دلیل است که برای نمایشگرهای HDR از دو کنتراست متفاوت استفاده می‌شود. در استاندارد اول لازم است روشن‌ترین بخش تصویر بیش از هزار نیت روشنایی داشته باشد و تیره‌ترین قسمت کمتر از پنج‌صدم نیت. در استاندارد دوم روشن‌ترین قسمت تصویر باید بیشتر از 540 نیت روشنایی داشته باشد و تیره‌ترین بخش نیز باید پنج صد‌هزارم نیت باشد. اما از نظر گستره‌ی رنگی، نمایشگرهای HDR باید بتوانند رنگ‌های بیشتری به نمایش بگذارند.

تا همین اوخر، بیشتر محتواهای ویدیویی و نمایشگرها (مانند دیسک بلوری و تلویزیون های اچ دی) با فضای رنگی هشت بیتی (استانداردی به قدمت 25 سال) سازگار بودند که در این فضای رنگی امکان تولید حداکثر 16 میلیون رنگ در آن وجود دارد و نتیجه این که نمایشگرهای HDR می‌توانند تصاویری نزدیک‌تر به واقعیت به نمایش بگذارند، البته به این شرط که محتوایی هم که در آنها به نمایش در می‌آید، با استاندارد HDR سازگار باشد.

منبع :cnet

 لینک مطالب خواندنی

اخبار تکنو لوژی

اخبار متفرقه

مطالب پزشکی

روشهای دستیابی به موفقیت

معنا و مفهوم سرعت شاتر در عکاسی

سرعت شاتر یکی دیگر از سه شاخصه مهم ثبت عکس و در واقع یکی از سه ضلع مثلث عکاسی به حساب می‌آید. در مقاله‌های پیشین به ترتیب به معرفی دو شاخصه دیگر این مثلث یعنی ایزو و گشودگی دیافراگم پرداختیم. با استفاده از دستکاری در میزان سرعت شاتر دوربین می‌توانید حقیقتا تصاویر جادویی و زیبایی را خلق نمایید. در واقع به کمک این شاخصه عکاسی می‌تواند افکت‌های بسیار زیبایی را به ثبت رسانده و در کنار آن لحظات سریع را نیز به سرعت ثابت نگه دارد. ایجاد اثر motion blur یکی دیگر از این موارد به حساب خواهند آمد. در این مقاله قصد داریم با زبانی ساده و در سطح مبتدی به معرفی سرعت شاتر و کاربردهای آن در عکاسی بپردازیم.

NIKON D700 @ 420mm, ISO 320, 1/1600, f/5.6

هر چند در ابتدای کار می‌بایست آشنایی کافی در مورد نحوه و ساز و کار انجام عملیات عکاسی توسط یک دوربین عکاسی DSLR داشته باشید. از این رو بدین منظور پیشنهاد می‌گردد مقاله  “همه چیز درباره سیستم فوکوس خودکار تشخیص فاز (Phase Detection)” را مطالعه نمایید تا در مورد مکانیسم مربوط به هدایت نور در دوربین‌های DSLR اطلاعات کافی و جامعی را بدست آورید.

شاتر چیست؟

در یک دوربین عکاسی، شاتر به پرده‌ای گفته می‌شود که در جلوی حسگر دستگاه قرار گرفته و تا قبل از شروع ثبت یک عکس کاملا بسته می‌ماند. زمانی که عملیات ثبت یک عکس شروع می‌شود، شاتر از جلوی حسگر کنار رفته و نوری که از دیافراگم لنز عبور کرده است به سنسور دوربین برخورد خواهد کرد. زمانی که به میزان معین شده نور به حسگر برخورد کرد، شاتر به سرعت بسته شده و دوباره به طور کامل جلوی حسگر قرار خواهد گرفت. البته جالب است بدانید که کلید مربوط به ثبت یک عکس نیز “شاتر” یا “دکمه شاتر” خوانده می‌شود زیرا با فشردن آن کلید، پرده شاتر به سرعت وارد عمل خواهد شد.

سرعت شاتر چیست؟

سرعت شاتر که از آن با نام “مدت زمان نوردهی” یا همان “exposure time” نیز یاد می‌شود به معنای مدت زمان قرار گیری حسگر دوربین در معرض نور به واسطه باز و بسته شدن پرده شاتر است. در صورت انتخاب سرعت شاتر سریع، سوژه در حال حرکت در تصویر ثابت خواهد شد. تصویر فوق که مربوط به یک دلفین است در چنین حالتی به ثبت رسیده است. در صورت کند کردن سرعت شاتر، شاهد ایجاد اثر motion blur خواهیم بود. در این اثر خط حرکت سوژه متحرک در عکس پایانی به صورت نسبتا تار به ثبت خواهد رسید. این افکت کمتر توسط عکاسان استفاده می‌شود. معمولا در عرصه تبلیغاتی به منظور نشان دادن سرعت یک خودرو در جاده و متحیر کردن بیننده از تار شدگی بدنه خودرو یا تایرهای آن، بیشتر این اثر را مشاهده خواهیم کرد.

NIKON D300 @ 50mm, ISO 200, 1/30, f/4.0

اما از دیگر موارد استفاده از سرعت‌های شاتر کند، عکاسی از پرتوهای نور، عکاسی در شب و دیگر موارد این چنینی است. عکاسان منظره از این تکنیک به منظور خلق تصاویر زیبا از حرکت و پویایی رودخانه یا آبشار استفاده خواهند کرد. این در حالی است که صحنه و منظره اصلی در فوکوس دقیق دوربین قرار گرفته است.

NIKON D700 @ 40mm, ISO 100, 5/1, f/16.0

جالب است بدانید که به منظور عدم کاهش سرعت شاتر دوربین (کند شدن) به طور خودکار در هنگام عکاسی از یک جسم متحرک، می‌توانید از نور فلاش کمک گرفته و از این رو میزان نوردهی را جبران نمایید. در این صورت میزان سرعت شاتر افزایش خواهد یافت (سریع‌تر خواهد شد). تصویر زیر با چنین تکنیکی به ثبت رسیده است:

NIKON D700 @ 420mm, ISO 800, 1/250, f/5.6

با توجه به اظهارات عکاس تصویر فوق، در هنگام ثبت چنین تصویری، آسمان در حال تاریک شدن بود و از این رو حتی ایزو نیز افزایش یافته و بر روی عدد 800 قرار گرفت. اما با این حال دوربین هنوز هم به منظور ثبت هر چه بهتر عکس به سرعت شاتری برابر با 1/250ام ثانیه نیاز داشت. همان طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید عکاس به کمک فلاش اکسترنال خود توانسته است با سرعت شاتر 1/250ام ثانیه چنین تصویر خوبی را از یک جسم متحرک به ثبت برساند.

تمامی تصاویر فوق که آن را مشاهده کردید و تفاوت‌های آنها را یک به یک سنجیدید به کمک کنترل سرعت شاتر دوربین پدید آمده‌اند. به زبانی ساده، سرعت شاتر بالا باعث فریز و ثابت شدن جسم یا سوژه متحرک خواهد شد و برخلاف آن سرعت شانر پایین عامل ایجاد کننده اثر motion blur خواهد بود. البته لازم است به این نکته اشاره کنیم که در مبحث ریاضی، سرعت شاتر بالا به معنای کندتر بودن حرکت شاتر است زیرا عدد اصلی در در مخرج کسر قرار داشته و با افزایش آن، کل عدد کوچکتر خواهد شد. اما از آن جایی که در عرصه عکاسی بیشتر به عدد مخرج توجه می‌شود، از این رو این مورد کاملا برعکس محاسبه خواهد شد.

نحوه اندازی‌گیری سرعت شاتر

سرعت شاتر یک دوربین معمولا با عدد یک ثانیه و کسری از آن محاسبه خواهد شد. زیرا بیشتر سرعت شاتر تصاویر ثبت شده در کسری از یک ثانیه رخ می‌دهند. برای مثال 1/4 ثانیه به معنای یک چهارم یا ربعی از یک ثانیه است. این در حالی است که 1/250 ثانیه به معنای یک دویست و پنجاه هزارم از یک ثانیه یا به عبارتی دیگر چهار میلی‌ ثانیه است. تقریبا تمامی دوربین‌های DSLR جدید می‌توانند با حداکثر سرعت شاتر 1/4000 ثانیه به عکاسی بپردازند. این در حالی است که سرعت شاتر در دوربین‌های سطح بالاتر ممکن است به 1/8000 ثانیه با حتی بیشتر نیز برسد. از طرفی در سمت دیگر میدان حالت لانگ اکسپوژر یا نوردهی طولانی مدت نیز وجود دارد که در حالت کاملا خودکار بر روی دوربین‌‌های DSLR بر روی 30 ثانیه تنظیم شده است.

تفاوت سرعت‌های مختلف شاتر

همان طور که قبلا به آن اشاره شد سرعت‌های شاتر سریع و بالا معمولا به منظور فریز و ثابت کردن اجسام متحرک موجود در صحنه استفاده می‌شوند. برای مثال به منظور عکاسی در حالت طبیعی سرعت شاتر بالای 1/500 ثانیه و برای عکاسی از پرندگان سرعت بالای 1/1000 ثانیه ممکن است برای یک عکاس مناسب باشد.

NIKON D700 @ 420mm, ISO 450, 1/2000, f/5.6

سرعت‌های پایین شاتر یا همان سرعت کند شاتر زمانی استفاده خواهد شد که دوربین بر روی یک سه پایه قرار گرفته باشد و در حقیقت هیچ گونه لرزشی به بدنه دوربین وارد نشود. بعضی از لنزهای مانند Nikon 70-200mm VR II دارای سیستم لرزشگیر VR یا همان vibration reduction (به معنای کاهش دهنده لرزش) هستند که به صورت تکنیکی باعث رفع لرزش‌های خفیف تا حد خاصی خواهد شد. با استفاده از این تکنولوژی تا سرعت شاتر 1/10 ثانیه زمانی که با دست خود در حال عکاسی هستید، هیچ گونه اثر لرزشی و یا تار شدگی در عکس‌ها پدیدار نخواهد شد.

در مورد سرعت‌های شاتر بلند که معمولا در تکنیک لانگ اکسپوژر از آن استفاده می‌شود نیز باید گفت که به سرعت‌های بالای یک ثانیه معمولا این طور اطلاق می‌شود. از طرفی لازم به ذکر است که به جهت ثبت هر چه واضح‌تر در این زمینه حتما می‌بایست از سه پایه استفاده گردد. لازم به ذکر است که این تکنیک به منظور عکاسی در شب، عکاسی از ستارگان و یا عکاسی نجومی استفاده خواهد شد.

نحوه تنظیم دستی سرعت شاتر

بسیار از دوربین‌ها در حالت خودکار با استفاده از شاخصه‌های مربوط به نورسنجی خود بهترین میزان سرعت شاتر را با توجه به منظره مورد نظر انتخاب می‌کنند. این مورد زمانی رخ می‌دهد که پیچ تنظیم مود دوربین بر روی حالت Auto قرار بگیرد. اما در صورتی که این پیچ تنظیم بر روی حالت Aperture Priority (به معنای تقدم دیافراگم) که البته در دوربین شرکت‌های مختلف با نام‌های گوناگون تعریف می‌شود، قرار بگیرد در آن صورت عکاس میزان گشودگی دیافراگم را به صورت دستی انتخاب کرده و سپس ایزو و همچین سرعت شاتر مناسب به صورت خودکار توسط دوربین انتخاب خواهند شد.

به منظور تنظیم دستی سرعت شاتر دو راه در پیش روی یک عکاس قرار خواهد داشت:

یک) با قرار دادن پیچ تنظیم دوربین بر روی حالت تقدم سرعت شاتر؛ با استفاده از این راه کار می‌توانید به صورت دستی سرعت شاتر را تنظیم کرده و از طرفی شاخصه دیافراگم نیز بر اساس انتخاب سرعت شاتر شما به بهترین نحو توسط پردازشگر دوربین برای هر عکس تنظیم خواهد شد.

دو) قرار دادن پیچ تنظیم دوربین بر روی حالت دستی یا Manual؛ در این حالت تنظیم تمامی شاخصه‌ها بر عهده شما خواهد بود.

در هر صورت پیشنهاد می‌شود که از حالت سرعت شاتر خودکار دوربین خود استفاده نمایید. زیرا اغلب ممکن است به منظور انتخاب صحیح سرعت شاتر دچار مشکل شوید. البته بهتر است بدانید که استفاده از قابلیت تقدم دیافراگم نیز به منظور تنظیم خودکار سرعت شاتر دوربین بسیار مناسب است. از این رو می‌توانید به طور دستی بر روی عمق میدان تصویر نیز تسلط کافی داشته باشید.

اما آیا می‌دانید سرعت شاتر دوربین در کدام بخش به نمایش در می‌آید؟ پیدا کردن آن نسبتا آسان است. در دوربین‌های شرکت نیکون (نسخه‌هایی) که دارای نمایشگر مونوکروم در بخش بالایی بدنه هستند، این میزان شاخصه در کناره سمت چپ و بالا قرار داده شده است.

در هنگام استفاده از منظره‌یاب دوربین نیز سرعت شاتر لحظه‌ای در بخش کناره پایین و سمت چپ قابل مشاهده می‌باشد. در بسیاری از دوربین‌های DSLR موجود، این سرعت شاتر به صورت کسری از ثانیه بر روی نمایشگر نگارش نمی‌شود. در حقیقت عدد مخرج کسر عمدتا در این بخش به نمایش در خواهد آمد. اگر هنوز هم نتوانسته‌اید عدد مربوط به سرعت شاتر را در نمایشگر یا منظره‌یاب دوربین خود مشاهده کنید از این روش استفاده کنید؛ دوربین خود را بر روی حالت تقدم دیافراگم قرار داده و سپس لنز را به سمت یک مکان تاریک بگیرید. در ادامه عددهای ثبت شده در این بخش را به خاطر سپرده و سپس لنز را به سمت یک منطقه پرنور و روشن بچرخانید. عددی که میزان آن تغییر کرده است نشان دهنده میزان سرعت شاتر لحظه‌ای دوربین شما است.

در نهایت شاید بهتر باشد به این نکته نیز اشاره کنیم که در صورت قرار گیری بر روی حالت دستی یا تقدم شاتر و کم و زیاد کردن سرعت آن، ممکن است در نهایت تصاویری با نوردهی کم یا زیاد بوجود آید. در واقع پردازشگر دوربین در حالت نیمه خودکار تا میزان خاصی می‌تواند نوردهی مربوطه را جبران کند. از طرفی در حالت کاملا دستی می‌بایست دانش کافی و مناسب در مورد صحنه در حال عکاسی خود داشته باشید. نکته دیگری نیز که می‌بایست به آن اشاره کرد این است که موارد ذکر شده در این مقاله مربوط به شاتر مکانیکی دوربین‌ها هستند. اما جالب است بدانید که بعضی از دوربین‌ها عکاسی و در کنار آن تقریبا تمامی دوربین گوشی‌های هوشمند از شاتر الکترونیکی برخودار هستند. در حقیقت در این گونه از دستگاه‌ها حسگر به صورت الکتریکی خاموش و روشن می‌شود. شاترهای الکترونیکی این مزیت را دارند که با سرعت بسیار زیادی قابلیت فعالیت داشته و از آنجا که میزان استهلاک آنها بسیار کم است می‌توان در زمینه فیلم‌برداری با نرخ‌های بالا نیز از آنها استفاده کرد. در کنار آن عدم ایجاد صدا در هنگام عکاسی از دیگر مزیت‌های این گونه از شاترها به حساب می‌آید.

مطالب خواندنی

اخبار تکنو لوژی

اخبار متفرقه

مطالب پزشکی

روشهای دستیابی به موفقیت

اخبار بازی های رایانه ای

نصب: دوربین مدار بسته - دزدگیر- اعلام حریق- دفتر تهران-66735116-66732177

شرکت حامی   : www.hamicam.com

منبع:حامی یو

معرفی اعتیاد آور‌ترین بازی های پلتفرم موبایل

در این مقاله به معرفی ۱۰ بازی اعتیاد‌آور موبایل خواهیم پرداخت.

این روزها اکثر شرکت‌های سازنده تلفن همراه، سعی بر این دارند که بهترین‌های خود را ارائه دهند تا فروش بیشتری داشته باشند. از آن‌سو شرکت‌های بازی‌سازی تلفن همراه نیز تلاش خود را می‌کند تا بازیکنان بیشتری را جذب محصول خود کنند. گاهی این بازی‌ها موجب دردسرهای عظیم و منزوی شدن افراد می‌شود. این بازی‌ها نیز می‌توانند مانند مواد مخدر شما را معتاد خود کنند و ترک کردن آن‌ها برای شما کاری بسیار سخت و محال باشد. با معرفی ۱۰ بازی موبایل اعتیادآور از نگاه زومجی همراه باشید.

Clash of Clans

شاید این روزها تعداد بازیکنان این بازی محبوب نسبت به سال‌های اخیر کمتر شده باشد؛ ولی کماکان می‌توانیم Clash of Clans را به‌عنوان بلای خانمان‌سوز خیلی از بازیکنان تلفن همراه معرفی کنیم؛ تا جایی که بعضی از پدربزرگ و مادربزرگ‌ها نیز کلش آو کلنز را می‌شناسند. هرچند تمامی محصولات کمپانی سوپرسل توانستند به محبوبیت بالایی دست بیابند، ولی بازی Clash of Clans توانست در سال اول انتشار خود جزو ۵ برنامه برتر از نظر تعداد دانلود در App Store باشد. بعدازآن توانست با رشد تصاعدی به مقام اول App Store و Google Play در سال ۲۰۱۵ برسد. جالب است بدانید درآمد این بازی روزانه در حدود ۱.۵ میلیون دلار است.

Subway Surfer

شما را نمی‌دانم، ولی به‌شخصه از دیدن این پسرک کلاه به سر کمپانی دانمارکی Kiloo که همیشه در حال دویدن لابه‌لای قطارهاست خسته شدم. این حس من را شاید کسانی که با مترو زیاد سفر می‌کنند، بهتر حس کنند. بازی‌ای با گیم پلی بسیار ساده و محیطی جذاب و رنگارنگ و آپدیت‌های ماه‌به‌ماه که توانست به‌راحتی مخاطبین خود را جذب و سپس معتاد پریدن و جاخالی دادن کند. یکی از دلایلی که توانست این بازی را به یکی از اعتیادآورترین بازی‌ها بکند، ایجاد محیط رقابتی با دوستان بود.

Crossy Road

شرکت استرالیایی Hipster Whale در سال ۲۰۱۲ بازی Crossy Road را منتشر کرد. این بازی از داستان خاصی پیروی نمی‌کند و تنها وظیفه شما عبور از خیابان‌های شلوغ و پررفت‌وآمد توسط شخصیت‌های بامزه و پیکسلی است. محبوبیت این بازی به‌طوری بالا رفت که کمپانی دیزنی سفارش ساخت یک نسخه اختصاصی به همراه شخصیت‌های دنیای دیزنی را داد. بازی‌ای که با وجود طراحی بسیار زیبا و دقت به جزئیات نتوانست به محبوبیت نسخه اصلی برسد.

Flappy Bird

کمتر کسی پیدا می‌شود که با دنیای بازی‌های موبایل آشنا باشد و نام فلپی برد را نشنیده باشد؛ بازی‌ای بسیار سخت با گرافیک ۲ بعدی که توانست به یکی از اعتیادآورترین بازی‌های زمان خودش تبدیل شود. این بازی که در آن شما وظیفه دارید یک پرنده را از بین لوله‌های سبزرنگ عبور دهید، در سال ۲۰۱۴ رتبه ششم تعداد جست‌وجو را در موتور جستجو‌گر گوگل داشت.

Candy Crush Saga

شاید خیلی از شما که در حال خواندن این مطلب هستید، با شنیدن اسم این بازی یاد صدها مرحله‌ای که به‌سختی آن‌ها را پشت سر گذاشتید بیافتید. مراحلی که با پیمودن آن‌ها به سازنده بازی پشت‌دستی زدید که متوجه بشود امکان کسب درآمد از طریق بازی در ایران بسیار کار مشکلی است؛ حتی اگر محبوب‌ترین بازی باشد!

Ridiculous Fishing

ماهیگیری با طعمی متفاوت! اگر شما از آن دسته از افراد هستید که دوست دارید واکنش خود را در برابر رویارویی با موانع به چالش بکشید این بازی را به شما پیشنهاد می‌کنیم. در این بازی شما در نقش یک ماهیگیر هستید که باید تا جایی که می‌تواند قلاب ماهیگیری خود را به اعماق آب بفرستد و ماهی‌های جدیدی را شکار کند. روند ساده و محیط جذاب این بازی مطمئناً شما را ساعت‌های متمادی درگیر خود می‌کند؛ خواهش می‌کنیم غرق نشوید.

Timberman

آیا تابه‌حال با تبر درختی را قطع کرده‌اید؟ درهرصورت اگر دوست دارید، برای یک‌بار هم که شده این کار را امتحان کنید، به شما پیشنهاد می‌کنیم به‌جای از بین بردن محیط زیست، به جمع ۲۰ میلیون بازیکن Timberman بپیوندید و خود را بین تمامی آن‌ها به‌عنوان بهترین قطع کننده درخت اثبات کنید.

Piano Tile 2

صدای پیانو برای خیلی‌ها آرامش را به ارمغان می‌آورد. آثار استادانی مانند موتزارت، بتهوون و هنرمندانی دیگر را که در همه جای دنیا شناخته شده هستند این بار با انگشتان خود و با کمترین هزینه بنوازید. نسخه دوم بازی Piano Tile می‌تواند شما را واقعاً سر جای خود بنشاند و کاری کند که با لذتی وصف‌نشدنی انگشت خود را روی دکمه‌های سیاه‌رنگ بفشارید تا موسیقی دلنوازی را از خود به‌جا بگذارید.

Plant vs Zombies 2

نسخه دوم بازی گیاهان علیه زامبی‌ها در سال ۲۰۱۳ توسط کمپانی بزرگ EA منتشر شد و توانست به یکی از بهترین بازی‌های سبک دفاع از قلعه تبدیل شود. بازی‌ای رایگان که می‌تواند اوقات خوشی را برای شما به‌جای بگذارد. البته به علت به‌روزرسانی‌های زیاد و دانلود مراحل این بازی شما نیاز به اینترنت دارید.

 Smash Hit

می‌توان این بازی را به‌عنوان یکی از رو مخ ترین بازی‌های موبایل معرفی کرد. بازی‌ای اول‌شخص با سبک تیراندازی که از فیزیک خاصی برخوردار است. شما در این بازی وظیفه شکستن شیشه‌هایی که بر سر راه شما قرار می‌گیرند را دارید تا راه عبور خود را باز کنید. در هر مرحله از این بازی جاذبه، سرعت حرکت، جهت حرکت، موانع و خیلی موارد دیگر تغییر می‌کند تا شما را به چالشی عظیم بکشد.

شاید خیلی از بازی‌ها مانند Boost 2، Alto، Hill Climb Racing، Mr Jump،Duet، Shooty Skies و ... داخل ذهن شما برای انتخاب شدن باشد، ولی ۱۰ بازی بالا را می‌توان جزو ماندگارترین‌های آن‌ها نام برد. نظر شما در مورد این ۱۰ بازی چیست؟

منبع زومجی