مفهوم Broadcast در شبکه چیست؟
بسته ای که از یک فرستنده به همه ارسال میشود و همه سیستم ها اونو دریافت کنند،فرضا تو یک اداره 100 تا کارمند وجود دارد،یک پیغام رو طوری ارسال می کنند که بدست همه برسه.
کلاً در شبکه
ها کمتر از
Broad Cast استفاده
میشه (به علت ترافیک بالا (
نکته:
یه روتر هیچ وقت Broad cast رو رد نمیکنه و جلوشو میگیره
برای تست ping کنید آی پی 255.255.255.255 میبینید که
انجام نمیشه.
وقتی شما یه
شبکه ساده رو راه میندازی این کامپیوتر ها همدیگه رو نمیشناسن
وقتی شما یک
پاکت میفرستی داخل اون شبکه از سیستم A به
سیستم
B چون نمیشناسه
یه پکت به صورت
Broad cast در
، کل شبکه میفرسته تا تمام سیستم ها رو بشناسه و هر کدوم از سیستم ها جواب خودشون
رو میدن یا به قول معروف خودشون رو معرفی میکنن
اینجوریه که
همه سیستم ها همدیگه رو میشناسن
و اگه بار دوم
بخوایی یه پکت رو ارسال کنی از سیستم A به
سیستم
B فقط
به اون سیستم ارسال میشه و بار ترافیکی میچسبه به زمین(یعنی کم میشه(
اطلاعات کامل در مورد دوربین های مدار بسته
اطلاعات کامل در مورد تجهیزات دوربین مدار بسته
اطلاعات کامل در مورد دی وی آر DVR
نصب: دوربین مدار بسته - دزدگیر- اعلام حریق- دفتر تهران-66735116-66732177
شرکت حامی : www.hamicam.com
چای قرمز یا چای ترش در نقاط مختلف دنیا با نام های متفاوتی خوانده می شود. این گیاه و محصولات آن در ایران به نام های چای مکی یا چای مکه، چای قرمز و چای ترش خوانده می شود.
دم
کرده ی چای ترش کاهش دهنده ی فشار خون، خنک کننده ی بدن، رقیق و تصفیه
کننده ی خون، کنترل کننده ی کلسترول خون، اختلالات کبدی و صفرایی و
همچنین آرام بخش است و برعکس چای که باعث دفع آهن می شود، چای ترش خود
یکی از منابع غنی آهن به شمار می آید.
طریقه ی مصرف چای ترش
افرادی
که دارای قند، چربی و فشارخون بالا هستند، می توانند یک تا دو نوبت از
چای روزانه ی خود را به چای قرمز اختصاص دهند و برای هر بار مصرف، 5 گرم از
گل برگ های چای قرمز را داخل یک فنجان ریـخـته و سپس آب جوش بر روی آن
بریزند و سرپوشی گذاشته، 10 دقیقه بماند تا دم بکشد، سپس صاف کرده و میل
کنید.
دیابتی ها چای ترش بخورند
چای قرمز یا چای ترش در نقاط
مختلف دنیا با نام های متفاوتی خوانده می شود. این گیاه و محصولات آن در
ایران به نام های چای مکی یا چای مکه، چای قرمز و چای ترش خوانده می شود.
یکی از مهم ترین خواص چای قرمز شباهت ترکیبات آن با انسولین است و به همین
جهت این گیاه خواص ضد دیابتی هم دارد. در هند از دانه های این گیاه به
عنوان یک دارو برای سستی، گیجی و سوء هاضمه استفاده می شود و دانه های آن
غنی از چربی و پروتئین است.
دم کرده ی برگ این گیاه منبعی غنی از آهن و مس است.
از پودر آسیاب شده ی کاسبرگ آن می توان به عنوان طعم دهنده در کیک، شکلات و بستنی نیز استفاده کرد.
چای ترش در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری وجود دارد و معمولا در شرایط آفتابی خشک می شود.
مطالب خواندنی
روشهای دستیابی به موفقیت
اگر در مراکز خرید تلویزیون و نمایشگر گشتی بزنید و قصد خرید جدیدترین مدلهای تلویزیون را داشته باشید، احتمالا با اصطلاحهای گمراهکنندهای مانند 4k، اولترا اچ دی (UHD) و 8k برخورد کردهاید؟معنای هر یک از این اصطلاحها چیست؟ آیا چشم انسان قادر به تشخیص تفاوتهاست؟ اصطلاح HDR چیست؟
این روزها معمولا در هر خانهای یک تلویزیون Full HD پیدا می شود که رزولوشن 1080p دارد، یا به عبارت دیگر از تعداد 1920 در 1080 پیکسل تشکیل شدهاند. در واقع، 1920 پیکسل افقی در 1080 ردیف عمودی کنار یکدیگر قرار گرفتهاند تا تلویزیون قادر به نمایش تصاویر HD (وضوح بالا یا High Definition) باشد. منظور از استاندارد HD TV این است که نمایشگر قادر است تصویری با رزولشن 1280 در 720 پیکسل نمایش دهد، استانداردی که به اختصار 720p هم خوانده می شود. البته استاندارد 720p هم قدیمی شده و بیشتر تلویزیونهای جدید حداقل از استاندارد فول اچ دی «FULL HD» بهره میبرند. این استاندارد با اصطلاح 1080p هم شناخته میشود که باید دقت کرد حرف p در آن مخفف Progressive یا پیشرونده است.
توجه داشته باشید که این استاندارد را نباید با 1080i اشتباه بگیرید چرا که حرف i در آن مخفف interlaced یا یک در میان است. برای فهمیدن این دو استاندارد باید توجه داشته باشید که ابعاد نمایشگر در هر دوی آنها برابر است: 1920 خط عمودی و 1080 خط افقی. در استاندارد 1080p هنگام ساخته شدن تصویر هر قاب، خطهای افقی یکی پس از دیگری روشن میشوند و تصویر مورد نظر را میسازند.
ولی در استاندارد 1080i این خطوط یک در میان روشن میشوند و هر قاب تصویر فقط به کمک خطوط زوج یا خطوط فرد پدید میآید. به همین دلیل است که در استاندارد 1080i رزولشن تصویر عملا نصف میشود. ویدیوهای 1080i به صورت مشبک یا Interlaced ارسال و دریافت میشوند، حرف i در انتهای عبارت 1080i نیز به همین موضوع اشاره میکند. بنابراین با وجود اینکه سرعت ویدیو 30 فریم در ثانیه است، 60 فیلد وجود دارد. منظور از فیلد در عرصهی ویدیو مجموعهای متشکل از خطوط افقی فرد یا زوج یک فریم است. در حقیقت هر فریم تصویر از دو فیلد تشکیل شده و لذا در ویدیوهای 1080i هر کدام از فیلدها رزولوشنی برابر با 1920 در 540 پیکسل دارند و نصف یک فریم کامل را تشکیل میدهد.
با داشتن 60 فیلد، 30 فریم کامل ایجاد میشود و تلویزیونها با ترکیب 60 فیلد، ویدیوهای 1080i را نمایش میدهند. از همین خاصیت برای نمایش ویدیوها در تلویزیونهای 60 هرتزی استفاده میشود. البته باید اعمال پردازشی خاصی روی ویدیو صورت بگیرد تا کاربر تصویر را به شکل صحیحی مشاهده کند. در واقع Interlace تکنیک مناسبی است برای انتقال تصاویر باکیفیت بدون نیاز به پهنای باند زیاد، چون تصویر در دو مرحله شکل میگیرد و در هر مرحله نصف پهنای باند مورد نیاز برای هر فریم استفاده میشود. Interlace در ابتدا برای تلویزیون های CRT طراحی شد. پس از حل مشکل پهنای باند و بوجود آمدن تصاویر HD روش Progressive Scan جای Interlace را گرفت.
اصطلاح 4k به نمایشگرهایی اشاره دارد که رزولشن افقی (یا تعداد خطوط عمودی آن) تقریبا چهار هزار پیکسل باشد. این استاندارد میتواند کمی گمراهکننده باشد، چون تا اینجا برای نامگذاری استانداردهای 720p و 1080p از رزولشن عمودی (یا تعداد خطوط افقی) استفاده کردهایم. در حال حاضر یکی از رایجترین رزولشنهایی که به عنوان 4k معرفی میشود، در واقع UHD-1 است. UHD-1 با عبارتهای 4k UHD و گاهی 2160p هم شناخته میشود و رزولشن آن عبارت است از 3840 در 2160 پیکس. استاندارد دیگری که شاید گاهی به گوشتان خورده باشد، استاندارد فول اولترا اچ دی (Full Ultra HD) است که اغلب 8k خوانده میشود. تصویر در این استادارد با 7620 در 4320 پیکسل پدید میآید. در حال حاضر تلویزیونهای اندکی هستند که چنین رزولشنی دارند و در ردههای بالا و گران قیمت بازار تلویزیون قرار میگیرند. بد نیست بدانید کوچکترین تلویزیون 8k موجود 58 اینچ قطر دارد.
پاسخ کوتاه این است که فعلا نه، اما در آینده شاید این استاندارد فراگیر شود. گذشته از قیمت بالای تلویزیونهای این رده، هنوز محتوای ویدیویی چندانی در دسترس نیست که با رزولوشنهای تلویزیون های UHD سازگار باشد. تماشای فیلمهای بلوری و ویدیوهایی با کیفیت 1080P هم نمیتواند حداکثر کیفیت این تلویزیونها را به نمایش بگذارد (به عبارت دیگر، اگر تلویزیون شما 4K باشد، به این معنا نیست هر چیزی که میبینید، رزولشن 4K خواهد داشت). نکتهی دیگر این که حتی هنگام تماشای ویدیوهای 4K در این نمایشگرها، نمیتوانید متوجه کیفیت شوید. البته اگر در فاصلهی چند سانتیمتری یک تلویزیون 85 اینچی بایستید و چشمان قدرتمندی داشته باشید، آن وقت ممکن است متوجه تفاوت بشوید. اما در فاصلههای دورتر و با نمایشگرهای کوچکتر و با قدرتدید پایینتر، متوجه تفاوتی در کیفیت تصویر 4K و فول اچ دی نخواهید شد.
در بسیاری از این موارد، تفاوت اگر هم وجود داشته باشد، ناچیز است. بنابراین تقبل هزینهای بالا برای بهبود ناچیز و نامشهود در کیفیت، کار غیرمنطقی است. سرویسهای استریم ویدیو مثل نت فلیکس و آمازون پرایم، کمکم کار خود را در این زمینه شروع کردهاند و مایکروسافت هم با اکس باکس وان اس و بازیهای انحصاری جدیدش قصد دارد HDR را عمومی سازد اما حجم محتوا آنقدری نیست که بتوانید رویش حساب باز کنید. 4K و HDR لزوما همگام با هم نیستند، گرچه بهترین تلویزیونهای موجود در بازار فعلا 4K HDR هایی هستند که قیمت اندکی هم ندارند. اگر قصد دارید یک ست تلویزیون خوب با ویژگیهای فوق خریداری کنید باید حدودا بین 1500 تا 2000 دلار هزینه کنید که اصلا ارزان نیست.
نکتههای دیگری هم وجود دارد که بد نیست به آنها هم توجه کنید. برخی از تلویزیون های UHD (و نه همهی آنها) امکانات و قابلیتهای دیگری دارند که شاید شما را برای خرید راضی کنند. یکی از این موارد استادارد جدیدی است که با عنوان HDR شناخته میشود و نمایشگرهای سازگار با این استاندارد، گسترهی رنگی وسیعتری (بیش از یک میلیارد رنگ) دارند. در حال حاضر نمایشگرهای UHD یا 4k که با این استاندارد سازگارند، با عنوان Utr HD Premium هم شناخته میشوند. اما منظور از HDR چیست؟
HDR مانند بسیاری از این استانداردها، مخفف اصطلاح خاصی است و اشاره به دامنه دینامیکی وسیع دارد. دامنه دینامیکی عبارت است از میزان تفاوت روشنایی بین تاریکترین و روشنترین نقطههای تصویر. وسیعتر بودن این دامنه به این معناست که قسمتهای تیره تصویر سیاهترند و قسمتهای سفید روشنتر. شاید به نظرتان برسد که این موضوع به کنتراست تصویر هم ربط دارد که درست است، اما قضیه فقط در کنتراست خلاصه نمیشود و پای رنگها هم در میان است. برای آنکه نمایشگری HDR باشد، به کنتراست و گسترهی رنگی ویژهای نیاز دارد.
کنتراست، در اصل نسبت میزان روشنایی، روشنترین بخش تصویر به تیرهترین بخش آن است. هرچه این نسبت بیشتر باشد، تصویر در اصطلاح «دینامیک» بیشتری خواهد داشت. در محاسبهی کنتراست، نسبت مهم است نه دقیقا میزان روشنایی و تیرگی. به همین دلیل است که برای نمایشگرهای HDR از دو کنتراست متفاوت استفاده میشود. در استاندارد اول لازم است روشنترین بخش تصویر بیش از هزار نیت روشنایی داشته باشد و تیرهترین قسمت کمتر از پنجصدم نیت. در استاندارد دوم روشنترین قسمت تصویر باید بیشتر از 540 نیت روشنایی داشته باشد و تیرهترین بخش نیز باید پنج صدهزارم نیت باشد. اما از نظر گسترهی رنگی، نمایشگرهای HDR باید بتوانند رنگهای بیشتری به نمایش بگذارند.
تا همین اوخر، بیشتر محتواهای ویدیویی و نمایشگرها (مانند دیسک بلوری و تلویزیون های اچ دی) با فضای رنگی هشت بیتی (استانداردی به قدمت 25 سال) سازگار بودند که در این فضای رنگی امکان تولید حداکثر 16 میلیون رنگ در آن وجود دارد و نتیجه این که نمایشگرهای HDR میتوانند تصاویری نزدیکتر به واقعیت به نمایش بگذارند، البته به این شرط که محتوایی هم که در آنها به نمایش در میآید، با استاندارد HDR سازگار باشد.
لینک مطالب خواندنی
Subnet Mask چیست؟
هنگامی که یک IP برای سیستم وارد میکنیم یک Subnet Mask هم به آن نسبت داده می شود.
در واقع Subnet Mask به ما نشان می دهد Net ID (شناسه شبکه )و Host ID یک آدرس IP چیست.
تبدیل عدد مربوطه به باینری قدم اول است و پس از آن 1 های متوالی نشان دهنده Net ID و 0 های پس از آن نشانگر Host ID هستند. برای مثال وقتی که آدرس 192.168.123.1 را برمیگزینیم، به صورت پیش فرض Subnet Mask زیر به آن تخصیص داده می شود : 255.255.255.0
این Subnet Mask را به باینری تبدیل کنیم خواهیم داشت :
11111111.11111111.11111111.00000000
همانطور که اشاره شد، 1 های متوالی اول نشاندهنده Net ID یا همان شناسه شبکه هستند. مسلما اگر بخواهیم سیستم ها به هم شبکه شوند باید یک Net ID مشترک داشته باشند.
مثلا در نمونه
بالا، همه آنها باید در ابتدا دارای 24 تا
1 باشند. این 1 ها ثابت هستند و پس از آن با بازی کردن با اعداد 0 (یعنی 8 تای آخر) می توانیم آدرس های IP مختلف بدست آوریم. در این مثال تمامی سیستم
های دیگر نیز باید Net ID متشکل
از 24 تا 1 در ابتدا یا بهتر بگوییم 192.168.123 باشد.
بنابراین می
توانیم چنین
IP هایی داشته
باشیم
:
11111111.11111111.11111111.00000001 = 192.168.123.1
11111111.11111111.11111111.00001001 = 192.168.123.7
11111111.11111111.11111111.10100010 = 192.168.123.162
Subnet mask در کلاسهای مختلف:
Subnet Mask در کلاس A به صورت 255.0.0.0است.
Subnet Mask در کلاس B به صورت 255.255.0.0است.
Subnet Mask در کلاس C به صورت 255.255.255.0است.
دقت داشته باشید که این Subnet Mask ها مربوط به سرویس دهندها هستند.
به عنوان مثال
Subnet Mask ، با عدد 255.255.255.0 مربوط به سرویس دهنده ای (Server) است که از IP کلاس C برای سرویس دادن به مشتری
هایش (Client) استفاده
میکند نه به ما که یک Host بر
روی آن هستیم.
Subnet Mask یک
Client که
روی IP کلاس C است 255.255.255.255 است.
فقط Octed آخر قابل تغییر است و اگر یک رایانه یکی از سه Octed اول خود را تغییر دهد از این شبکه خارج می شود و برای ارتباط با این شبکه باید از Router استفاده کند.
در جدول زیر Subnet mask ها را در 3 کلاس A ,B ,C مشاهده
میکنید:
به زبان ساده تر به جای هر octet ثابت و یا به عبارتی به جای هر Network ID عدد 255 قرار میگیرد.
پس برای مثال با مشاهده Subnet mask با اعداد 255.255.255.0به راحتی میتوان پی به این مطلب برد که ای پی کلاس C میباشد و 3 بخش اول ان ثابت بوده و نتورک نام دارد و بخش اخر متغیر است و هاست نامیده میشود.
ویژگی مشترک شبکه( Network IP و Broadcast IP ) چیست؟
Network IP(مشخصه شبکه): به اولین IP موجود در شبکه گفته می شود.مانند:
IP: 192.168.5.64 , Subnet Mask: 255.255.255.0 ----------> Network IP: 192.168.5.0
Broadcast IP: آخرین IP موجود در شبکه است که برای ارسال یک بسته به تمام اعضای شبکه استفاده می شود.
IP: 192.168.5.64 , Subnet Mask: 255.255.255.0 ----------> Broadcast IP: 192.168.5.255
Network IP و Broadcast IP را نمی توان برای client های شبکه set کرد.
اطلاعات
کامل در مورد دوربین های مدار بسته
اطلاعات کامل در مورد تجهیزات دوربین مدار بسته
اطلاعات کامل در مورد دی وی آر DVR
نصب: دوربین مدار بسته - دزدگیر- اعلام حریق- دفتر تهران-66735116-66732177
شرکت حامی : www.hamicam.com